Het huwelijk van profeet Muhammed (saw) met Zeyneb bint Djahsh (ra)

Het huwelijk van onze profeet (saw) met Zeyneb bint Djahsh (ra).

Het is het vijfde jaar van de migratie, in de maand Zilka’de.

Zeyneb bint Djahsh (ra) was een nicht van de profeet (saw). Ze was eerder getrouwd geweest met de geadopteerde zoon van de profeet, Zeyd bin Haritheh (ra). Dit huwelijk werd persoonlijk gesloten door de profeet (saw). [Tabakāt, 8:101]
Zeyd (ra) vond zijn eervolle vrouw Zeyneb (ra) niet als gelijkwaardig aan zichzelf, hetgeen tot onverdraagzaamheid leidde tussen hen. Het eerste jaar van het huwelijk was net voorbij en Zeyd (ra) kwam naar de profeet (saw) en zei: “O boodschapper van Allah! Ik wil scheiden van mijn partner.”
De profeet (saw) zei tegen hem: “Hou je vrouw voor jezelf, ga niet scheiden! Vrees Allah.” [Tabakāt, 8:101; Sunen al-Tirmidhi, 5:354; Ibn Kathir, Tefsīr, 3:491]

De wachttijd na de scheiding (iddeh) van Zeyneb (ra) was voorbij.
De profeet (saw) zat op een dag samen met onze moeder Aisha (ra) te praten. Op dat moment kreeg hij (saw) een openbaring. Het volgende decreet werd verkondigt door Allah:
En (gedenk) toen jij (O Mohammed) tot degene zei die Allah gunsten had verleend en aan wie jij genade had gegeven: “Hou je vrouw voor jezelf en vrees Allah.” Maar jij verborg in je hart wat Allah openbaar wilde maken, en jij vreesde voor de mensen terwijl Allah er meer recht op heeft dat je Hem zult vrezen. Toen Zeyd geen behoefte meer aan haar had gaven Wij haar aan jou om te huwen, zodat er geen moeilijkheden onder de gelovigen zou bestaan met betrekking tot het (huwen van) de (voormalige) vrouwen van hun geadopteerde zonen, wanneer de laatste niet de wens hebben om hen te houden. En Allah’s bevel moet worden nageleefd. Er is geen probleem voor de Profeet in dat, wat Allah voor hem wettig heeft gemaakt. Dat is de handelwijze van Allah zoals die reeds gold voor degenen (Profeten) die overleden zijn. En het bevel van Allah is een vastgesteld besluit. [Ḳurān, Soera Al Ahzab, 37-88]
Zoals het duidelijk te begrijpen is uit deze verzen, heeft Allah de profeet (saw) bevolen om Zeyneb (ra) als echtgenote te nemen. De profeet (saw) heeft gehoor gegeven aan dit bevel en Zeyneb (ra) als zijn echtgenote genomen. In het vers “wij huwden haar met jou” is duidelijk te zien dat deze verloving op basis van een hemels verdrag is geweest.
Deze verloving is op een buitengewone, boven iedere traditie staande, tot dan toe nog niet vertoonde handelingen en alleen krachtens goddelijke bepaling tot stand gekomen, waarna de profeet zich heeft onderworpen aan het bevel van Allah. Dit huwelijk kwam niet voort uit zijn verlangens of uit het vuur van zijn hartstocht.

Een belangrijk wijsheid van dit huwelijk
Op bevel van Allah de Almachtige had het huwelijk tussen de profeet (saw) en Zeyneb (ra) zowel een belangrijk oordeel binnen de islamitische wetgeving als een wijsheid en voordeel die alle gelovigen betreft. Dit onderwerp wordt als volgt verkondigd in de eerder vermelde verzen: “zodat er geen moeilijkheden onder de gelovigen zou bestaan met betrekking tot het (huwen van) de (voormalige) vrouwen van hun geadopteerde zonen.”
Een geadopteerde kind ten tijde van de Asr-i Djahiliyye, het tijdperk van onwetendheid voor de profeetschap van onze profeet (saw), werd door het volk met de naam van zijn adoptievader genoemd en kon de geadopteerde profiteren van de erfenis van die persoon zoals zijn eigen kind. Volgens deze overtuiging kon iemand niet trouwen met de vrouw van zijn geadopteerde zoon nadat zij waren gescheiden. Dit werd beschouwd als Haram.
Dus heeft de profeet (saw) laten zien, door het opvolgen van het bevel van Allah de Almachtige en Zeyneb (ra) tot echtgenote te nemen, dat het geloof en de traditie van de Asr-i Djahiliyye een bijgeloof is. Hiermee werd dus duidelijk gemaakt voor de moslims dat dit geen zonde is en dat zij niet aansprakelijk gesteld kunnen worden in een dergelijke situatie.

Het geroddel van de huichelaars

Toen onze profeet (saw) met Zeyneb (ra) trouwde begonnen de huichelaars, die op zoek waren naar kansen om tussen de moslims tweedracht en opruiing te zaaien, kwetsend te praten. Door gebruik te maken van het geloof en traditie van Asr-i Djahiliyye veroorzaakten zij ophef door te zeggen: “Muhammed heeft het verboden voor iemand om te trouwen met de vrouw van zijn zoon, maar zelf trouwt hij met de vrouw van zijn zoon Zeyd [Het traditie voor het nemen van adoptie ten tijde van Asr-i Djahiliyye werd afgeschaft door de volgende verzen: “Noch heeft Hij jullie geadopteerde zonen tot jullie (echte) zonen gemaakt. Dat zijn slechts woorden uit jullie monden. Maar Allah spreekt de Waarheid en Hij leidt naar de (juiste) Weg. Noem hen bij (de namen van) hun vaders, dat is juister (en rechtvaardiger) in het aangezicht van Allah. Maar als jullie hun (echte) vaders niet kennen (noem hen dan) jullie broeders in geloof (waarin jullie werden samengebracht) of jullie vrienden. En er rust geen zonde op jullie als jullie (onbewust) een fout begaan, maar wel in wat jullie harten zich hebben voorgenomen. En Allah is Vergevingsgezind, Genadevol. Ḳurān, Soera Al-Ahzab, 4-5] De openbaring beantwoordde deze kwestie als volgt [Sunen et-Tirmidhi], 5:352.: Muhammed is niet de vader van één van jullie, maar hij is de Boodschapper van Allah, en de laatste van de Profeten. [Ḳurān, Soera Al-Ahzab, 40]
De wijze waarop de profeet (saw) als vader naar zijn eigen ummet [Ummet: de wereldwijde islamitische gemeenschap] kijkt en hen zo aanspreekt komt voort uit zijn profeetschap, niet vanwege zijn menselijke persoonlijkheid. Zodoende kan niet worden gezegd dat het niet gepast is voor hem om te trouwen met een vrouw van hen.
Op basis daarvan zegt de Ḳurān om deze valse voorstelling te corrigeren het volgende: “De profeet koestert voor jullie shefkat [Shefḳat: onbaatzuchtige liefde die zonder verwachting wordt gekoesterd, zoals die van een moeder jegens haar kind] die uit de barmhartigheid van Allah ontspringt, en gaat op vaderlijke wijze met jullie om. Omdat hij (saw) een boodschapper van Allah is, kunnen jullie als zijn kinderen beschouwd worden. Echter vanuit zijn identiteit als mens is hij niet jullie vader, zodat het voor hem niet ongepast zou zijn een vrouw te midden van jullie te huwen. En wanneer hij jullie als ‘mijn zoon’ aanspreekt, kunnen jullie op basis van de islamitische wetgeving niet zijn kinderen worden. [Risale-i Nur, De Brieven, 52-53]
Degenen die deze fatsoenlijke en deugdelijke huwelijk, wat uit vele wijsheden bestaat en talloze goedheden in zich heeft, proberen te schaden en met de intentie om de waarde en het belang van de verheven persoonlijkheid van de profeet (saw) te verlagen, zijn ongetwijfeld ver verwijderd van zuivere intentie en handelen met een bewust doel.

Het huwelijksfeest en een wonder

Het was een gewoonte van de profeet (saw) om een huwelijksfeest te organiseren voor zijn metgezellen. Deze traditie heeft zich onder de moslims voortgezet als sunnet [Sunnet: datgene wat profeet Muhammed (saw) zei en deed tijdens zijn leven] tot op de dag van vandaag.
Op de dag dat onze profeet (saw) met Zeyneb (ra) trouwde, stuurde Umm Suleym (ra), de moeder van Enes ibn Malik (ra), in olie geroosterde Medina dadels. De dadels zaten in een kleine schaal, net genoeg voor de profeet (saw) en Zeyneb (ra).
Deze gebeurtenis wordt door Enes ibn Malik als volgt verteld: “De profeet (saw) heeft datgene wat ik had gebracht (dadels) aangenomen en zei ‘roep Ebu Bekr, Omer, Othman en Ali (ra).’ En noemde nog vele andere namen. Ik was verrast dat de boodschapper van Allah mij opdroeg om veel mensen te roepen voor een klein beetje eten. Maar ik kon niet handelen tegen zijn bevel. Ik heb ze allemaal geroepen.”
“Vervolgens zei de profeet (saw), ‘kijk wie zich ook in de Masdjid bevindt en roep hen ook.’ Dat heb ik gedaan. Ik ben naar de Masdjid gegaan en iedereen die daar aan het bidden waren geroepen naar het huwelijksfeest van de profeet (saw)”
“Uiteindelijk waren ze allemaal gekomen. De profeet (saw) vroeg aan mij ‘is er nog iemand over in de Masdjid?’ ‘Nee..’ zei ik. Deze keer zei hij ‘kijk wie er onderweg is en roep hen ook’ Ik riep hen ook. De kamers waren overvol. Hij (saw) vroeg wederom ‘is er iemand over?’ Ik zei ‘nee, o boodschapper van Allah.’ De profeet (saw) zei ‘breng mij de schaal.’”
“Ik bracht de schaal en legde deze voor hem neer. Hij (saw) legde zijn hand op de schaal en sprak er een zegenbede over uit. Hierna zei hij ‘laat iedereen zitten in groepen van tien en laat hen eten wat voor hen ligt.’ De gasten gingen zitten op deze manier totdat ze verzadigd waren. Vervolgens verlieten ze de kamer één voor één.”
“Ik keek naar de dadels in de schaal en zag dat er nog evenveel dadels waren voordat de gasten waren gekomen. De profeet (saw) zei: ‘O Enes! Neem de schaal mee’ Hierna nam ik de schaal mee naar mijn moeder en vertelde haar wat er was gebeurd. Mijn moeder zei: ‘Je hoeft niet verrast te zijn! Als Allah had gewenst dat iedereen uit Medina zou eten, dan zouden zij allemaal hiervan kunnen eten.” [Sahih Muslim, 2:1051]